Hallo,




Vergis je niet in de nawerking ervan. Hoe nobel je ideeen ook zijn, het is niet hetzelfde als een kies trekken. Ik heb meegedaan aan het programma "na de diagnose" over partnertransplantatie, waarbij ik altijd heb geweigerd om een nier van mijn wederhelft te ontvangen. Op het laatst was mijn verzet wel enigszins zwakker dan in het begin, maar ik heb volgehouden. In de voorbereidingen voor dat programma, hoorde ik toch van een aantal mensen die een nier hadden afgestaan aan een broer, partner of zus, die vrijwel altijd een half jaar tot een jaar nodig hadden om zich weer helemaal de oude te voelen. Daarbij moet ik de kanttekeknng maken dat het altijd 40 plussers betrof. De jongere mensen tot 30 waren altijd sneller tot heel snel, een beetje afhankelijk van de conitie. Het blijft een flinke operatie, die zwaarder is dan voor de ontvanger, want bij hem wordt de nier net even boven zijn lies erin gezet. Met drie kleine kinderen zou ik er niet aan beginnen. En als je bang bent moet je het ook niet doen. Nogmaals het is niet als een kies trekken en ook daarvan was ik al "ziek" want die kmt niet meer terug. Natuurlijk zal er thuiszorg mogelijk zijn, alleen is de vraag of die er ook daadwerkelijk kan zijn, omdat daar ook de personeelskrapte geldt. D.w.z. wel recht op maar missschien geen mankracht.

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ik overweeg in de nabije toekomst een nier af te staan voor mijn broer; maar ben heel huiverig voor o.a. de operatie en de tijd erna. Wie heeft ook een nier afgestaan en moet daarnaast een huishouden runnen met 3 jonge kinderen? Is dat te doen en is er kans op hulp vanuit bijv. thuiszorg?